Wycena kosztu poniesionego w walucie obcej, gdy data wystawienia faktury różni się od daty sprzedaży, może wzbudzić spore wątpliwości. Jak przeliczyć kwotę na fakturze, kiedy data wystawienia jest inna od sprzedaży, a wartość dokumentu księgowego wyrażona jest w walucie obcej? Jakim kursem przeliczeniowym posłużyć się do celów podatkowych? Stosować się do kursu z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, czy na dzień poprzedzający otrzymanie towaru? To częste pytanie, które zadają sobie początkujący importerzy, jak również przedsiębiorcy korzystający z usług firm zagranicznych.
Wycena kosztu podatkowego poniesionego w walucie obcej
Przepisy prawa podatkowego zawartego w ustawach o podatku dochodowym od osób fizycznych i prawnych, określają wyraźnie sposób i kurs, po jakim należy dokonać przeliczenia waluty obcej na złote z otrzymanych faktur. Koszt uzyskania przychodu poniesiony w walucie obcej przelicza się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień sprzedaży/dnia wykonania usługi. Wspomina o tym ustawa o podatku dochodowym – od osób fizycznych (art. 24c ust. 6) i prawnych (art. 15a ust. 6):
“Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.”
Z ustawy o podatku dochodowym zarówno od osób fizycznych (art. 24c ust. 7), jak i prawnych (art. 15a ust. 7) wynika jednoznacznie:
“Za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.”
Z powyższego wynika, że w celu prawidłowego ujęcia kosztów w ewidencji, w pierwszej kolejności należy określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym transakcję.
Wycena kosztu bilansowego
Zgodnie z Ustawą o Rachunkowości (art.30 ust. 2):
“Wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia – o ile odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz środków niepodlegających zwrotowi, pochodzących ze źródeł zagranicznych nie stanowią inaczej – odpowiednio po kursie:
· faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji – w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań;
· średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji.”
Praktyczne zastosowanie Ustawy wiąże się z wyceną kosztu poniesionego w walucie obcej dla celów bilansowych, według zasad odnoszących się do podatku dochodowego. Należy zatem przyjąć, że będzie to średni kurs Narodowego Banku Polskiego z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury.
Źródła:
https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU19941210591/U/D19940591Lj.pdf
